Ασπιρίνη εναντίον μελανώματος

Ολο και περισσότερες έρευνες έρχονται να προσθέσουν νέες αρετές σε ένα από τα πιο κοινά και διαδεδομένα παυσίπονα, την ασπιρίνη. Εκτός από την ήδη αποδεδειγμένη δράση της ως ασπίδα εναντίον των καρδιαγγειακών παθήσεων και του καρκίνου του παχέος εντέρου, η ασπιρίνη φαίνεται σύμφωνα με μια νέα μεγάλη μελέτη ότι προστατεύει και από το μελάνωμα, την πιο επικίνδυνη μορφή καρκίνου του δέρματος.


Μελέτη σε γυναίκες
Η μελέτη έγινε από ερευνητές του Πανεπιστημίου Στάνφορντ στις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι επιστήμονες μελέτησαν δεδομένα που αφορούσαν 59.806 λευκές γυναίκες για μια περίοδο 12 ετών. Διαπίστωσαν ότι η εμφάνιση του μελανώματος ήταν κατά 21% μικρότερη στις γυναίκες που έπαιρναν υψηλή δόση ασπιρίνης τουλάχιστον δυο φορές την εβδομάδα σε σχέση με εκείνες που δεν έπαιρναν τακτικά το μη στεροειδές αντιφλεγμονώδες φάρμακο (ΜΣΑΦ).

Σύμφωνα με τα αποτελέσματά τους, τα οποία δημοσιεύθηκαν στην επιθεώρηση «Cancer», από τις 15.089 γυναίκες που έπαιρναν τακτικά ασπιρίνη εμφάνισαν μελάνωμα οι 115, σε σχέση με 334 γυναίκες που εμφάνισαν τον συγκεκριμένο καρκίνο από την ομάδα των 35.529 που δεν έπαιρναν ασπιρίνη. Μια πιθανή ερμηνεία είναι, σύμφωνα με τους ερευνητές, ότι με την αντιφλεγμονώδη δράση της η ασπιρίνη «κλείνει» μονοπάτια που ευνοούν την εξάπλωση του καρκίνου, αυτό όμως είναι κάτι το οποίο χρήζει περαιτέρω ερευνών.

Περαιτέρω ερευνών χρήζουν όμως επίσης και τα αποτελέσματα της μελέτης, σύμφωνα με άλλους ειδικούς που δεν μετείχαν σε αυτήν. «Τα ευρήματα θα πρέπει να εξεταστούν περαιτέρω και να επαναληφθούν για να δούμε αν υπάρχει πραγματική δράση» τόνισε μιλώντας στο «New Scientist» η Χέιζελ Ναν του ιδρύματος Cancer Research της Βρετανίας, προσθέτοντας ότι το μελάνωμα μπορεί να προληφθεί με μια σωστή προστασία από τα ηλιακά εγκαύματα.

Τα καλά και τα κακά
Αρκετές έρευνες έχουν διαπιστώσει επίσης στο παρελθόν ότι η ασπιρίνη λειτουργεί αποτρεπτικά ενάντια στον κίνδυνο εμφάνισης διαφόρων καρκίνων, όπως του ήπατος και των ωοθηκών, καθώς επίσης και ότι μειώνει τον κίνδυνο θανάτου από καρκίνο. Αλλες έχουν αναδείξει ευεργετικές συνέπειες στον εγκέφαλο και στις νοητικές λειτουργίες των ηλικιωμένων.
Ορισμένες μελέτες ωστόσο έχουν εντοπίσει προβλήματα από τη χρόνια λήψη της: είναι γνωστό ότι επιβαρύνει το γαστρεντερικό σύστημα ενώ πρόσφατα ερευνητές διαπίστωσαν ότι όταν λαμβάνεται συστηματικά και για πολύ καιρό, ενδέχεται να πυροδοτήσει σε ένα μικρό ποσοστό εκφύλιση της ωχράς κηλίδας, οδηγώντας ακόμη και σε τύφλωση.

Καθώς όμως είναι πραγματικά σωτήρια σε τόσο πολλές περιπτώσεις, οι περισσότεροι ειδικοί συμφωνούν στο ότι η συστηματική χορήγησή της θα πρέπει να γίνεται όταν κρίνεται απαραίτητη, συνοδευόμενη από εξίσου συστηματική παρακολούθηση, όπως ισχύει άλλωστε για όλα τα φάρμακα.