Η αλήθεια για τους «ψεκασμούς»

Μέρος 1^ο : Contrails και Chemtrails 

«Τα ίχνη συμπύκνωσης, διεθνώς contrails (condesation trails) είναι συμπυκνωμένοι υδρατμοί που προέρχονται από τα καυσαέρια των κινητήρων των αεροσκαφών ή προϋπάρχουν στην ατμόσφαιρα και με ευνοϊκές συνθήκες εμφανίζονται πίσω από τα αεροσκάφη με τη μορφή ορατών λευκών νεφικών γραμμών. Σχηματίζονται είτε με την ψύξη των καυσαερίων που απελευθερώνονται στην ατμόσφαιρα από τις  μηχανές των αεροσκαφών (ίχνη καυσαερίων) είτε  με αεροδυναμικές διαδικασίες που προκαλούν υποπίεση και τελικά ψύξη του αέρα (ίχνη άκρων πτερύγων). Στην πραγματικότητα τα ίχνη συμπύκνωσης είναι νέφη τα οποία ανάλογα με τη θερμοκρασία του περιβάλλοντος αποτελούνται από μικροσκοπικά υδροσταγονίδια ή από λεπτούς παγοκρυστάλλους. Όταν η υγρασία της ατμόσφαιρας στο συγκεκριμένο ύψος πτήσεως του αεροσκάφους είναι χαμηλή, τα ίχνη συμπύκνωσης εξατμίζονται ή εξαχνώνονται γρήγορα, αλλά όταν η υγρασία είναι υψηλή παραμένουν αρκετές ώρες στην ατμόσφαιρα και επεκτείνονται λαμβάνοντας τη μορφή θυσάνων. Στην περίπτωση των επίμονων ιχνών συμπίεσης οι κινητήρες των αεριωθουμένων παρέχουν ένα μικρό μέρος του νερού που σχηματίζει τους παγοκρυστάλλους. Το νερό που απαιτείται για την επέκταση και τη μακροζωία τους το παίρνουν από την ατμόσφαιρα που τα περιβάλλει.  Ο σχηματισμός των ιχνών συμπίεσης, η διάρκειά τους και ο ρυθμός διάλυσης τους μπορούν να προβλεφτούν με ακρίβεια όταν είναι γνωστές η υγρασία και η θερμοκρασία του περιβάλλοντος.

Τα τελευταία χρόνια στο διαδίκτυο δημιουργήθηκαν εκατομμύρια ιστοσελίδες με περίεργες θεωρίες και πληροφορίες για τα χημικά ίχνη διεθνώς chemtrails (chemical trails) των αεροσκαφών. Οι οπαδοί της «συνομωσίας των χημικών ιχνών» διατείνονται ότι ορισμένα ίχνη συμπύκνωσης και κυρίως τα ίχνη συμπύκνωσης που εξαπλώνονται και παραμένουν πολλές ώρες στην ατμόσφαιρα είναι χημικές ή βιολογικές ουσίες που διασκορπίζονται στα μεγάλα ύψη για σκοτεινούς σκοπούς άγνωστους στο ευρύ κοινό. Στους σκοτεινούς σκοπούς περιλαμβάνονται: ο έλεγχος του πληθυσμού της γης μέσω της εξόντωσης μέρους αυτού, η κατασκευή υπερόπλων με τη χρησιμοποίηση ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων, η μείωση του ποσού της ηλιακής ακτινοβολίας που φθάνει  στην επιφάνεια της γης για την επιβράδυνση της ανόδου της θερμοκρασίας που προκαλεί το φαινόμενο του θερμοκηπίου, ο έλεγχος του καιρού κ.α.». Στα επόμενα μέρη θα προσπαθήσουμε να βρούμε που βρίσκεται η αλήθεια.

Μέρος 2^ο : Οι επεμβάσεις στην ατμόσφαιρα τις τελευταίες δεκαετίες

Τα «χημικά ίχνη» ή οι «χημικές ουρές» των αεροσκαφών έχουν συνδεθεί με τις επεμβάσεις που γίνονται τις τελευταίες δεκαετίες στην ατμόσφαιρα από κυβερνητικούς οργανισμούς και υπηρεσίες αρκετών χωρών  καθώς και από ιδιωτικές εταιρίες για στρατιωτικούς και εμπορικούς σκοπούς. Με το παρόν αφιέρωμα δεν προτίθεμαι να αποδείξω ότι δεν έγιναν ή δεν γίνονται επεμβάσεις στην ατμόσφαιρα του πλανήτη. Αυτές δεν αμφισβητούνται σχεδόν από κανέναν. Η γνώμη μου είναι ότι είναι λάθος να πιστεύουμε ότι κάποιοι χρησιμοποιούν αεροσκάφη για να ψεκάζουν την ατμόσφαιρα και εμάς με το συγκεκριμένο τρόπο. Αν η πλάνη αυτή δεν μας αποπροσανατόλιζε από τα πραγματικά προβλήματα, δεν θα ασχολούμουν με το θέμα. Νομίζω, όμως, ότι το να πιστεύει κανείς ότι υπάρχει μια διεθνής συνομωσία με σκοτεινούς σκοπούς και να την καταγγέλλει γενικά και αόριστα δεν οδηγεί πουθενά και κρύβει την αλήθεια. Αυτή την αλήθεια θα προσπαθήσουμε να βρούμε σε όσα ακολουθούν.

Από τα τέλη της δεκαετίας του 1940 οι κυριότερες ανθρώπινες επεμβάσεις στην ατμόσφαιρα που έγιναν, γίνονται ή σχεδιάζονται να γίνουν έχουν στόχους:

Α. Την τροποποίηση του καιρού (πρόκληση τεχνητής βροχής ή χιονιού, αποτροπή του υετού, διάλυση της ομίχλης και καταστολή του χαλαζιού).

Β. Την παραπλάνηση των εχθρικών ραντάρ ή πυραύλων από τις πολεμικές αεροπορίες.

Γ. Την τροποποίηση ορισμένων χαρακτηριστικών της ιονόσφαιρας τόσο για τη βελτίωση των τηλεπικοινωνιών όσο και για καθαρά στρατιωτικούς σκοπούς.

Δ. Την μείωση της ηλιακής ακτινοβολίας που φθάνει στα κατώτερα ατμοσφαιρικά στρώματα και στην επιφάνεια του πλανήτη για την αντιμετώπιση της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Ας τα δούμε αυτά πιο αναλυτικά:

Α. Η τροποποίηση του καιρού γίνεται με τη διαδικασία της σποράς των νεφών με διάφορες χημικές ουσίες και κυρίως με ιωδιούχο άργυρο. Για την επίδραση του ιωδιούχου αργύρου στο περιβάλλον ο ΕΛ.Γ.Α. ανέθεσε τη διεξαγωγή σχετικής έρευνας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Η έρευνα διήρκεσε πέντε χρόνια (1994-1999) και είχε ως αντικείμενο τον ποσοτικό προσδιορισμό και τη διερεύνηση της επίδρασης του ιωδιούχου αργύρου στα χερσαία και υδάτινα οικοσυστήματα των περιοχών στις οποίες είχε εφαρμοστεί το Εθνικό Πρόγραμμα Χαλαζικής Προστασίας. Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν ότι ο ιωδιούχος άργυρος που χρησιμοποιήθηκε δεν επιβάρυνε με ποσότητες αργύρου το οικοσύστημα των περιοχών επιχειρήσεων (ΕΛ.Γ.Α./ΚΕ.Μ.Ε., Ετήσια Έκθεση 2004). Τα συγκεκριμένα αποτελέσματα των ερευνών συμπίπτουν με τα αποτελέσματα αντίστοιχης έρευνας που έγινε στο Κολοράντο των ΗΠΑ. Οι συγκεντρώσεις ιωδιούχου αργύρου που βρέθηκαν στο έδαφος κατά την εκτέλεση προγράμματος τροποποίησης καιρού ήταν πολύ κάτω από το όριο που θα μπορούσε να βάλει σε κίνδυνο τα βακτήρια του χώματος. Πολύ πιο τοξικός από τον ιωδιούχο άργυρο είναι ο ιωδιούχος μόλυβδος, ο οποίος, με βάση όσα γνωρίζουμε, δεν χρησιμοποιείται σήμερα στη Δύση. Ωστόσο, δεν αποκλείεται να είχε χρησιμοποιηθεί στη διάρκεια των πολεμικών επιχειρήσεων στο Βιετνάμ.

Β. Η πρακτική διασκορπισμού στην ατμόσφαιρα μεταλλικών αχύρων (chaff) εφαρμόζεται από τις Πολεμικές Αεροπορίες για την παραπλάνηση των εχθρικών ραντάρ ή πυραύλων. Τα συγκεκριμένα μεταλλικά άχυρα είναι ίνες κατασκευασμένες από διοξείδιο του πυριτίου -στοιχείο πολύ διαδεδομένο στη φύση σε κρυσταλλική μορφή (χαλαζίας) ή άμορφη κατάσταση (άμμος)- με επικάλυψη αλουμινίου. Η αναλογία βάρους είναι 60% διοξείδιο του πυριτίου και 40 % αλουμίνιο. Η διάμετρος των ινών είναι της τάξεως των 25 μικρομέτρων και το μήκος τους κυμαίνεται από 1 έως 2 εκατοστά. Οι ίνες μετά την απελευθέρωσή τους από τα αεροσκάφη ακολουθούν τους ανέμους και λόγω βαρύτητας πέφτουν στη Γη με ταχύτητες που εξαρτώνται από τα επικρατούντα ανοδικά ή καθοδικά ρεύματα του αέρα. Εκτιμάται ότι κάθε χρόνο στην ατμόσφαιρα του πλανήτη απελευθερώνονται περίπου 500 τόνοι μεταλλικών αχύρων.

Γ. Τα πειράματα στην ανώτερη ατμόσφαιρα της Γης άρχισαν τη δεκαετία του 1950 και συνεχίστηκαν σε όλη τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, δηλαδή για χρονικό διάστημα  περίπου 40 ετών. Στα πειράματα αυτά περιλαμβάνονται οι εκρήξεις πυρηνικών όπλων τόσο από τις ΗΠΑ όσο και από την τότε Σοβιετική Ένωση σε ύψη 3.000 ή 3.500 χιλιομέτρων που έφθασαν ως εκεί με τη βοήθεια πυραύλων και η απελευθέρωση χαλκού και βαρίου στην ιονόσφαιρα. Επισημαίνεται στο σημείο αυτό ότι η  ιονόσφαιρα είναι το στρώμα ή, αν θέλετε, το σύνολο των στρωμάτων της ατμόσφαιρας που παρουσιάζουν υψηλή περιεκτικότητα σε ιόντα και ηλεκτρόνια και ως εκ τούτου παίζουν καθοριστικό ρόλο στη διάδοση των ραδιοκυμάτων. Το χαμηλότερο στρώμα της ιονόσφαιρας (στρώμα D) βρίσκεται σε ύψη από 60 ως 85 ή 90 χιλιόμετρα  και το υψηλότερο στρώμα της (στρώμα F) εκτείνεται ως το ύψος των 600 χιλιομέτρων. Σύμφωνα με την επίσημη θέση των τότε κυβερνήσεων των ΗΠΑ, οι συγκεκριμένες επεμβάσεις απέβλεπαν στη δημιουργία τεχνητής ομοιόμορφης ιονόσφαιρας ορισμένου πάχους και πλάτους για να μη διακόπτονται οι τηλεπικοινωνίες. Με την ιονόσφαιρα είναι συνδεδεμένο ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα προγράμματα των τελευταίων δεκαετιών, το Υψίσυχνο Ενεργό Σελαϊκό Ερευνητικό Πρόγραμμα (HAARP), για το οποίο θα μιλήσουμε κάποια άλλη φορά.

Δ. Η ιδέα της εισαγωγής θειούχων σωματιδίων στην ατμόσφαιρα που θα ανακλούν μέρος της ηλιακής ακτινοβολίας και θα αντισταθμίζουν την αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη λόγω του φαινομένου του θερμοκηπίου εκφράστηκε για πρώτη φορά το 1974 από τον Μιχαήλ Μπουντίκο, τον πιο διακεκριμένο κλιματολόγο της Σοβιετικής Ένωσης εκείνη την εποχή. Η ιδέα του Μπουντίκο επανήλθε στο προσκήνιο μετά τις μεγάλες εκρήξεις των ηφαιστείων Ελ Τσιτσόν (1982) και Πινατούμπο (1991) οι οποίες προκάλεσαν  πτώση της θερμοκρασίας της Γης για διάστημα 2 έως 4 ετών εξαιτίας της έκλυσης θείου στη στρατόσφαιρα. Αυτός, όμως, που έδωσε άλλη διάσταση και προοπτική στην υπόθεση αυτή ήταν ο Πολ Κρούτζεν του Ινστιτούτου Μαξ Πλανκ της Γερμανίας,  ένας σπουδαίος επιστήμονας που κέρδισε το Νόμπελ χημείας το 1995 αποδεικνύοντας πώς τα βιομηχανικά αέρια βλάπτουν την ασπίδα του γήινου όζοντος. Το 2006, ο Πολ Κρούτζεν συντάραξε τη διεθνή επιστημονική κοινότητα δημοσιεύοντας μια εργασία αναφορικά με τους κινδύνους και τα οφέλη που θα προκύψουν από την επιχείρηση έκχυσης θείου στη στρατόσφαιρα για να ψυχθεί ο πλανήτης. Η πρόταση του Πολ Κρούτζεν είναι μια από τις πολλές επιλογές της γεωμηχανικής για την οποία πολύς λόγος γίνεται τα τελευταία χρόνια.

       Μετά από τα παραπάνω τίθεται το ερώτημα: «Η ρίψη χημικών από αεροσκάφη που πετούν σε ύψη 8 με 10 χιλιομέτρων είναι δυνατό να αποβλέπει στην επίτευξη κάποιου από τους τέσσερις στόχους που προαναφέρθηκαν ή μήπως υπάρχουν και άλλοι πιο σκοτεινοί στόχοι;»  Οι απαντήσεις στο 3^ο μέρος του αφιερώματος. 

Μέρος 3^ο : Χρησιμοποιώντας τη λογική μας…

Οι προσπάθειες τροποποίησης του καιρού των τελευταίων δεκαετιών γίνονται κυρίως με τη διαδικασία της σποράς των νεφών με διάφορες χημικές ουσίες. Όταν δεν υπάρχουν νέφη, όπως συνήθως συμβαίνει στις περιπτώσεις εμφάνισης των «χημικών ουρών», τι ακριβώς σπέρνουν τα αεροσκάφη; Γαλάζιους ουρανούς; Μα, με τον τρόπο αυτό δεν πρόκειται να πάρουμε σταγόνα νερού. Το 2010 ανακοινώθηκε ότι με τη χρησιμοποίηση ακτίνων λέιζερ είναι δυνατό να γίνει εκμετάλλευση των υδρατμών της ατμόσφαιρας ακόμα και όταν αυτοί δεν είναι συμπυκνωμένοι σε σύννεφα. Αυτή όμως είναι  μια άλλη ιστορία που δεν έχει σχέση με τους «ψεκασμούς» και σε κάθε περίπτωση θα περάσουν πολλά χρόνια για να μάθουμε αν μπορεί να εφαρμοστεί στην πράξη. Πέρα από αυτά, ο έλεγχος του καιρού με τη χρήση ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων, αν και συζητείται εδώ και δεκαετίες, είναι ακόμη υπόθεση με ανεπαρκέστατη επιστημονική τεκμηρίωση. Όσο για τις   σκέψεις ελέγχου του καιρού με τηλεμεταφορά ενέργειας μέσω προγραμμάτων όπως είναι το HAARP, δεν έχουμε αυτή τη στιγμή στοιχεία που να μας πείθουν ότι μπορούν να υλοποιηθούν, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν έχουν διεξαχθεί ή δεν διεξάγονται ακόμα και σήμερα σχετικά πειράματα. Πάντως, όπως και να έχουν τα πράγματα, υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ του «πετσοκόβω τον καιρό» και του «ελέγχω τον καιρό». Πέρα από τα παραπάνω, αν αναλογιστούμε ότι καμιά ως τώρα υπερδύναμη δεν είναι σε θέση να αποτρέψει τα ακραία καιρικά φαινόμενα που κάθε χρόνο προκαλούν πολλά ανθρώπινα θύματα και τεράστιες υλικές καταστροφές στο έδαφός της, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι ο έλεγχος του καιρού, όπως και πολλών άλλων φυσικών φαινομένων, είναι ακόμη θέματα επιστημονικής φαντασίας. Το ίδιο μπορεί να πει κανείς και για τον έλεγχο του κλίματος με την έκχυση θείου στη στρατόσφαιρα. Το εγχείρημα είναι τεράστιο με πολύ μεγάλο κόστος και αποτελέσματα όχι μόνο αμφίβολα αλλά και επικίνδυνα. Λέτε, κάποια αεροσκάφη χωρίς διακριτικά, τα οποία δεν μπορούν να αναγνωρίσουν ακόμα και οι Υπηρεσίες Πολιτικής Αεροπορίας, να άρχισαν την υλοποίηση της ιδέας των Μπουντίκο και Κρούτζεν ερήμην της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας, των κυβερνήσεων ή του ΟΗΕ; Ποιος ή ποιοι βάζουν τα χρήματά τους για τη σωτηρία του πλανήτη και γιατί κινούνται στο σκοτάδι;

Όπως είδαμε στα προηγούμενα, τα ύψη στα οποία πετούν τα περισσότερα αεροσκάφη με τις «χημικές ουρές» είναι τα 8 με 10 χιλιόμετρα. Η φυσική λέει ότι οι χημικές ουσίες που απελευθερώνονται σε αυτά τα ύψη δεν μπορούν να φθάσουν όχι μόνο στην ιονόσφαιρα που βρίσκεται δεκάδες για να μην πούμε εκατοντάδες χιλιόμετρα πιο ψηλά, αλλά ούτε καλά-καλά στα κατάλληλα στρώματα της στρατόσφαιρας στα οποία μπορούν να λειτουργήσουν όπως τα προερχόμενα από τις ηφαιστειακές εκρήξεις σωματίδια του θείου. Έξω από κάθε λογική βρίσκεται και η υπόθεση ότι από ένα ύψος π.χ. 9 χιλιόμετρων είναι δυνατό να ρίξεις χημικά για να φθάσουν σε συγκεκριμένες περιοχές της επιφάνειας του πλανήτη. Τα σωματίδια, μπαίνοντας στη πλανητική κυκλοφορία, θα αιωρούνται στην τροπόσφαιρα  για διάστημα περίπου μιας εβδομάδας έως ότου καταλήξουν με την υγρή ή τη ξηρή απόθεση σε κάποια περιοχή της γήινης επιφάνειας, εκατοντάδες, για να μην πούμε χιλιάδες, χιλιόμετρα μακριά από το σημείο της απελευθέρωσής τους. Επομένως, τα περί επιλογής τμημάτων πληθυσμού συγκεκριμένων περιοχών ή χωρών για εξόντωση, μαζικό εμβολιασμό ή ψυχολογικό επηρεασμό, πέραν όλων των άλλων, είναι ανέφικτα.

Από τις μορφές και τα σχήματα των ιχνών συμπύκνωσης δεν μπορεί να βγάλει κάποιος συμπεράσματα ότι πρόκειται για «ψεκασμό». Τα γεωμετρικά σχήματα παρατηρούνται βασικά σε αερογραμμές πυκνής κυκλοφορίας με την καθοριστική επίδραση του πεδίου των ανέμων και της υγρασίας του αέρα στα συγκεκριμένα στρώματα της ατμόσφαιρας. Πέρα από τα παραπάνω, δεν σας κάνει εντύπωση ότι για την αποκάλυψη της «συνομωσίας» δεν γίνονται έρευνες από Κρατικές Υπηρεσίες, Πανεπιστήμια ή Ερευνητικά Ινστιτούτα; Είναι όλοι τους «στο κόλπο»; Αλήθεια, τι είδους συνομωσία είναι αυτή που μπορεί και παραμένει μυστική για πολλά χρόνια με τόσους πολλούς συμμέτοχους; Το επιχείρημα «όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά» που επικαλούνται ορισμένοι είναι ένα επιχείρημα που συντηρεί τη συνομωσιολογία και δεν μας αφήνει να δούμε το πραγματικό πρόβλημα. Το πραγματικό πρόβλημα, φίλοι μου, είναι ότι ακούσια ή εκούσια κοντεύουμε να κάνουμε ακατοίκητο τον πλανήτη. Εμείς είμαστε αυτοί που ρυπαίνουμε τον αέρα που αναπνέουμε, ρίχνουμε τα χημικά στο νερό που πίνουμε και βάζουμε τις καρκινογόνες ουσίες στις τροφές που καταναλώνουμε. Εμείς είμαστε ακόμα αυτοί που προσθέτουμε διοξείδιο του άνθρακα στην ατμόσφαιρα και κλείνουμε τα μάτια στα σημάδια της κλιματικής αλλαγής και, τέλος, κάποιοι από μας είναι εκείνοι που προκάλεσαν και συνεχίζουν να προκαλούν βανδαλισμό της ιονόσφαιρας. Θα ρωτήσει κάποιος: «Καλά όλα αυτά, αλλά αθωώνεις τα ίχνη συμπύκνωσης των αεροσκαφών που κάθε μέρα βλέπουμε πάνω από τα κεφάλια μας;». Η απάντηση είναι αρνητική και θα δοθεί στο 4^ο και τελευταίο μέρος του αφιερώματος, αλλά δεν ήθελα να πάμε τα contrails σε «δίκη» με κατηγορίες που δεν ευσταθούν.

  

Μέρος 4^ο : Οι πραγματικές επιπτώσεις των ιχνών συμπύκνωσης των αεροσκαφών

                     (Από το βιβλίο ΚΑΙΡΟΣ. ΟΓΙΟΣ ΤΗΣ ΓΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ, Τόμος ΙΙ, «Η πρόγνωση)

«Στα καυσαέρια που παράγονται από τις μηχανές των αεροσκαφών εκτός από τους υδρατμούς περιλαμβάνονται: διοξείδιο του άνθρακα, μονοξείδιο του άνθρακα, μικρές ποσότητες οξειδίων του αζώτου, ενώσεις του θείου, καπνιά και σωματίδια μετάλλων που παράγονται από τις υψηλές θερμοκρασίες κατά την ανάφλεξη του καυσίμου. Γενικά, τα ίχνη συμπύκνωσης σχηματίζονται σε ύψη πάνω από τα 8 χιλιόμετρα με θερμοκρασίες περιβάλλοντος μικρότερες των -40 ^οC. Σε αυτές τις θερμοκρασίες οι υδρατμοί που εξέρχονται από τους κινητήρες των αεροσκαφών μετατρέπονται αυτόματα σε παγοκρυστάλλους και δεν απαιτείται η παρουσία πυρήνων για τη συμπύκνωσή τους. Έτσι, σχεδόν στο σύνολό τους, τα ίχνη συμπύκνωσης των αεροσκαφών αποτελούνται από καθαρό νερό. Το παραπάνω συμπέρασμα εξάγεται από σχετικές μελέτες που δείχνουν ότι μόνο ένα ποσοστό των υδρατμών της τάξεως του 2% συμπυκνώνεται πάνω στα μόρια της καπνιάς και των ενώσεων του θείου που παράγονται από τα αεροσκάφη. Ωστόσο, τα παραπάνω ευρήματα των ερευνών που σχεδόν «εξαγνίζουν» τα ίχνη συμπύκνωσης δεν αναιρούν το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι συνολικά οι επιδράσεις των προϊόντων της καύσης  που εξέρχονται από τους κινητήρες των αεροσκαφών είναι αρνητικές για το περιβάλλον. Σε παγκόσμιο επίπεδο το 2% των εκπεμπόμενων ποσοτήτων διοξειδίου του άνθρακα προέρχεται από τις πτήσεις των αεροσκαφών, ενώ συνολικά οι δραστηριότητες της αεροναυτιλίας σύμφωνα με την Διακυβερνητική Ομάδα για την Κλιματική Αλλαγή (IPPC) συνεισφέρουν κατά 3.5% στην υπερθέρμανση του πλανήτη λόγω ανθρωπογενών αιτίων.

Οι επιπτώσεις των δραστηριοτήτων της αεροναυτιλίας στην υπερθέρμανση του πλανήτη και γενικότερα στο περιβάλλον είναι ένα θέμα που μελετάται συνεχώς και τα επόμενα χρόνια είναι πολύ πιθανό να υπάρχουν νέα δεδομένα. Σε κάθε περίπτωση είναι σχεδόν βέβαιο ότι με την αλματώδη εξέλιξη στις αερομεταφορές τα ίχνη συμπύκνωσης και κυρίως τα παράγωγα από την  καύση των υγρών καυσίμων των αεροσκαφών θα επιβαρύνουν ακόμα περισσότερο την κατάσταση και αν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα με επιτυχία πρέπει να κάνουμε κάτι από τώρα.

Η επίδραση των ιχνών συμπίεσης στην υπερθέρμανση του πλανήτη ποικίλει τόσο σε ημερήσια όσο και σε ετήσια βάση. Μελέτες έδειξαν ότι οι νυκτερινές πτήσεις έχουν περισσότερη συμμετοχή στη θέρμανση του πλανήτη λόγω της παγίδευσης της θερμότητας που ακτινοβολείται προς το διάστημα από τα σχηματιζόμενα νέφη-θυσάνους. Στην ίδια κατεύθυνση λειτουργούν και οι χειμωνιάτικες πτήσεις οι οποίες αναλογικά  συνεισφέρουν περισσότερο στην υπερθέρμανση σε σχέση με τις καλοκαιρινές πτήσεις. Στις ΗΠΑ μελέτες έδειξαν ότι κατά τη διάρκεια του τριημέρου της καθήλωσης στο έδαφος όλων των αεροσκαφών μετά την τρομοκρατική επίθεση της 11^ης Σεπτεμβρίου 2001 αυξήθηκε περίπου κατά 1^οC το ημερήσιο θερμομετρικό εύρος, δηλαδή η διαφορά της ελάχιστης από τη μέγιστη τιμή της θερμοκρασίας του εικοσιτετραώρου».

Εδώ τελειώνει το αφιέρωμα στα ίχνη συμπύκνωσης των αεροσκαφών. Καθένας από μας μπορεί να έχει τις απόψεις του, αλλά καλό είναι να μην ασπαζόμαστε περίεργες θεωρίες χωρίς σκέψη. Ο ορθολογισμός, που συνδέεται άμεσα με τη γνώση, μπορεί να μας βοηθήσει να ξεχωρίσουμε το φανταστικό από το πραγματικό. Εκτός αν το φανταστικό μας αρέσει ή μας εξυπηρετεί.

 

 (Από το βιβλίο ΚΑΙΡΟΣ, Ο ΓΙΟΣ ΤΗΣ ΓΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ, Τόμος ΙΙ, «Η πρόγνωση)