Επιτέλους, κ.Αρβανιτόπουλε, πόσους θεολόγους έχει ανάγκη η χώρα

Κανείς δεν συμφωνούσε με την πελατειακή λογική που είχε διαμορφωθεί τα τελευταία 20 χρόνια στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, για καθαρά ψηφοθηρικούς λόγους και με μοναδικό κριτήριο την τόνωση της οικονομίας των τοπικών κοινωνιών, που συνοψιζόταν στο «κάθε χωριό και Πανεπιστήμιο, κάθε ραχούλα και πτυχίο»! Για την ίδρυση των Τμημάτων αρκούσε η βούληση ενός καθηγητή και η στήριξη ενός βουλευτή.


Ήταν, όντως, ανάγκη να μπει τάξη στο απίστευτο αλαλούμ του ακαδημαϊκού χάρτη της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, ειδικά σε μια συγκυρία, όπως αυτή, όπου η ανεργία καλπάζει και είναι πολύ σημαντική η απόκτηση ενός πτυχίου που θα έχει πραγματικό αντίκρισμα στην αγορά εργασίας, όταν και όποτε αυτή ανοίξει βέβαια….

Το σχέδιο « Αθηνά» δημιούργησε προσδοκίες ότι κάτι θα άλλαζε επί τα βελτίω, ωστόσο φαίνεται ότι σε πολλά σημεία του απογοήτευσε και δεν είναι μάλλον τυχαίο ότι βρήκε αντίθετους και τους άλλους δύο κυβερνητικούς εταίρους, το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ.

Και σίγουρα δεν μπορεί να μείνει ασχολίαστο το γεγονός ότι σε μια εποχή παρατεταμένης κρίσης αξιών, στην οποία οι ανθρωπιστικές σπουδές αποκτούν άλλη βαρύτητα, το σχέδιο « Αθηνά» μειώνει δραστικά τον αριθμό των εισακτέων σε όλα τα τμήματα της Φιλοσοφικής, ενώ αφήνει ανέπαφες και τις τέσσερις Θεολογικές Σχολές τόσο ως προς την αυτονομία τους όσο και ως προς τον αριθμό των εισακτέων. Στο τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας, μάλιστα, οι εισακτέοι διπλασιάζονται…
Εάν υποθέσουμε ότι η απάντηση εδώ είναι « μα κοίτα γύρω σου πόσοι αδιόριστοι φιλόλογοι υπάρχουν», γεγονός που το ξέρω από πρώτο χέρι (!) δεν ισχύει το ίδιο και για τους θεολόγους; Πόσους θεολόγους έχει ανάγκη σήμερα η χώρα; Μήπως στην περίπτωση αυτή υπερίσχυσε η λογική, μην ανοίξουμε τώρα μέτωπο με την Εκκλησία και με τους συντηρητικούς ψηφοφόρους, παρά ο κορεσμός του επαγγέλματος;

Στους μεγάλους ηττημένους και το Τμήμα « Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας» του Πανεπιστημίου Αθηνών, στο οποίο το σχέδιο καταργεί τελείως το πρόγραμμα Ψυχολογίας. Αναίτια όπως φαίνεται, καθώς τυπικά δεν εμπίπτει σε κανένα από τα κριτήρια κατάργησης τα οποία έχει θέσει το υπουργείο και, κυρίως, δεν επιβαρύνει τον οικονομικό προϋπολογισμό, διότι με την ίδια υποδομή και το ίδιο προσωπικό εξυπηρετεί και τα δύο προγράμματα σπουδών του Τμήματος. Καθότι απόφοιτος, ας μου επιτραπεί εδώ να κάνω και την προσωπική διαπίστωση ότι το Τμήμα αυτό καταρτίζει φιλολόγους που έχουν λάβει και βασικές γνώσεις παιδοψυχολογίας, αν αυτό σήμερα με όλα όσα γίνονται στα σχολεία έχει μια αξία…

Μαζί με όλες τις υπόλοιπες στρεβλώσεις, τα τελευταία χρόνια είχε επικρατήσει και μια πολιτική νοοτροπία, ότι « κάθε κυβέρνηση που σέβεται τον εαυτό της οφείλει να κάνει μια μεταρρύθμιση στην Παιδεία»…. Ράβε – ξήλωνε, δηλαδή, πότε σε αλλαγές σε Δημοτικό και γυμνάσιο και πότε στον τρόπο εισαγωγής στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Χωρίς να έχει προηγηθεί ουσιαστικός διάλογος, συνήθως, και πάντα αιφνιδιάζοντας τα παιδιά…

Διαφέρει, άραγε, σήμερα το σχέδιο « Αθηνά», που θα έπρεπε να είναι εμπνευσμένο λόγω ονόματος από τη Θεά της σοφίας, από αντίστοιχες προηγούμενες προσπάθειες, που στόχο είχαν την «απαγκίστρωση» από πελατειακές λογικές αλλά, τελικά, δεν τα κατάφεραν;


 Γράφει: Στέλλα Παπαμιχαήλ